Verrast keek de wereld op toen in de Verenigde Staten Donald Trump als president verkozen werd, eind 2016. Deze wispelturige en onvoorspelbare macho miljardair haalde in totaal wel bijna 3 miljoen stemmen minder dan zijn tegenkandidate, de democrate Hillary
Clinton, maar in het VS kiessysteem is zoiets best mogelijk.

Donald Trump werd president ondanks het feit dat een aantal republikeinen met naam hem niet steunde. Hij beloofde Latijns-Amerikaanse migranten buiten te houden, gedelocaliseerde jobs terug naar de States te halen, Obama-care ongedaan te maken, internationale handelsverdragen te wijzigen of op te zeggen, zich niets aan te trekken van de klimaatverandering, want dat was een uitvinding van Peking.

Hij meende dat met Vladimir Poetin best land te bezeilen valt, vond dat de VS veel geld weggooide door verkeerde oorlogen, riep ‘Islamic State’ en islamistisch extremisme uit tot de grootste vijand van Washington. En hij zou de lobbywereld van de ‘high finance’ en de grote instituten uit het Witte Huis weren.

Hij vroeg zich openlijk af waarom de VS kernwapens moest hebben als die toch niet gebruikt worden en meende dat Europa veel meer zelf moet betalen voor haar militaire veiligheid. Zijn belangrijkste campagneman opperde dat het best mogelijk was dat binnen de 5 à 10 jaar de VS in oorlog zou geraken met China.

Waar staat de VS een jaar later? Heeft de eigenzinnige Donald Trump zijn eigen weg gevolgd en een duidelijke stempel gezet op het Amerikaanse binnenlandse en buitenlandse politieke leven? Of verschilt de president als persoon van de president als instituut?

Georges Spriet, medewerker van Vrede vzw, geeft tekst en uitleg.
Toegang gratis. Inschrijven via www.vormingplus-regiomechelen.be