Toen na de Tweede Wereldoorlog de omvang van de gruweldaden van de nazi’s aan het licht kwam, werden de daders van de Holocaust aanvankelijk als kwaadaardige sadisten en psychopaten beschouwd. Uit onderzoek bleek echter dat vele daders eenvoudige burgers waren met een normaal gezinsleven en alledaagse sociale relaties. Vanuit die vaststelling groeide de aandacht voor het zogenaamde daderperspectief: hoe zijn ‘gewone’ mensen in staat anderen de meest gruwelijke dingen aan te doen?

Deze lezing gebruikt, naast historische voorbeelden, ook sociaal-psychologische onderzoeken om de tijdloze mechanismen achter collectief geweld te laten oplichten. Ze biedt een boeiende invalshoek voor het begrijpelijk maken van massageweld, zowel in historische voorbeelden als in de actualiteit (terrorisme, jihadstrijders, …) en zelfs in de doordeweekse leefwereld van jongeren op school, in de metro of het winkelcentrum.