DANSERES, MODEL, ACTRICE en CHANSONNIÈRE

Sommigen zijn jaloers op het het fortuin van Brigitte Bardot. In 1961 bracht zij meer op voor de Franse staat dan de firma Renault. Anderen liggen als lichtvoetige libertijn op de loer, om – al was het maar een glimp van – haar blote rondingen te ontwaren. Nog anderen brengen geringschattend te berde, dat zij alles dankt aan Roger Vadim. Weer anderen verwijten haar, dat zij gekozen heeft voor de rechterzijde en de dieren.
In de film Et dieu créa la femme (1956) danst zij op aanstekelijke wijze een mambo. Meer dan levensgroot, afgebeeld in uitdagende danshouding,
wordt zij op de wereldtentoonstelling van 1958 in het paviljoen van het Vaticaan opgevoerd als zinnebeeld bij uitstek van het kwaad.
Brigitte Bardot is – naar eigen zeggen – een vrouw met ballen aan haar lijf. Zij was de enige beroemdheid, die zich tijdens de Algerijnse oorlog publiekelijk verzette tegen de OAS. Zij is niet het domme sekskneusje, dat bij de minste vingerknip in haar blootje opdraaft. Zoals Annemarieke had zij niet één lief maar zeven maal zeven.
In het chanson “Sidonie” licht zij haar gerichte veroveringstechniek treffend toe.

Brigitte heeft moeite met opgelegde beperkingen. Doorheen haar autobiografie, met de veelzeggende titel Initiales B.B. (1996), loopt een rode draad van vrije eigenzinnigheid en tedere maar kwetsbare gevoeligheid. Brigitte is niet vies van schockeren. Niet voor niets was Bob Dylan liefst Brigitte Bardot geweest.
Brigitte heeft zich gemanifesteerd als volwaardige danseres, model, actrice en chansonnière. Cultureel erfgoed dus. In die optiek wordt zij op 8 december eerstkomend belicht bij middel van de themas “afbeelden/uitbeelden” en “blootgeven”.

Voordracht door Hugo Antonissen.