De Russische keizerin Catharina de Grote (regering: 1762 – 1796) was een zelfzekere en verlichte despoot.
Enerzijds schuwde zij de macht niet, om zich zowel binnen het Russische keizerrijk als er buiten te laten gelden. Haar minnaars speelden een belangrijke rol bij die machtsuitoefening.
De gekendste van haar minnaars zijn ongetwijfeld de Graaf van Orlof en Patjomkin. Minder gekend is laatste minnaar, Soebof, die in zijn tijd de machtigste man van het rijk was. Om vorm te geven aan een betere samenleving putte Catharina anderzijds inspiratie uit het gedachtegoed van de grote verlichte filosofen van haar tijd, waaronder vooral Diderot. De verwezenlijking van een betere samenleving bleef grotendeels een utopie.

Lezing door Hugo Antonissen

Vrijzinnig Centrum De Schakel, Middenkamer. Toegang € 2,00 | gratis voor steunende leden Vrijzinnig Mechelen.